توصیف قرآن در قرآن

کتاب آسمانی قرآن به اذعان تمام قرآن شناسان جهان (اعم از مؤمن و کافر)، کتاب شگفت انگیزی است. بسیاری، در مورد آن مطالبی گفته و سعی کرده­اند آن را به نوعی در حد فهم خود تمجید و توصیف و حتی تبیین کنند. اما مسلماً هیچ یک به واقعیت و روشنی توصیفی خود قرآن از خویش نیست. واژه قرآن حدود 58 بار در آیات آن ذکر شده است و علاوه بر این در آیات متعددی نیز از قرآن با نام­های دیگری توصیف شده است که خود اشاره به جلوه­های متفاوتی از ماهیت ژرف قرآن دارد. در این آیات، صفات متعددی برای قرآن ذکر شده است که هر کدام بیان کننده کارکرد خاصی آن در حیات انسانی می­باشد. از جمله:

- قرآن هدایت کننده مردم می باشد (بقره:185) و این هدایت با بهترین و پایدارترین شیوه ارائه شده است(اسراء:9)؛

- قرآن نازل شده از (خداوند) حکیم و ستوده است (فصلت:42)؛

- قرآن تبیین کننده همه چیزهاست (نحل:89) چون از علم خدا نازل شده است (هود: 14) آن کتاب پرحکمت است (یس:2)؛

- قرآن یادآوری کننده فطریات انسان­ است (تکویر:27)؛

- قرآن شفاء دهند قلوب مؤمنین است (اسراء:82)؛

- قرآن رحمت الهی و تجلی از لطف خداوند است (اسراء:82)؛

- قرآن کتابی منحصر به فرد و بی مانند است (اسراء:88)؛

- قرآن کتاب با کرامت است (واقعه:77)؛

- قرآن یک دست و بدون اختلاف و اعوجاج است.(نساء:82).

و صفاتی دیگری مانند «نور»، «حُبلُ الله»(ریسمان خداوند)، «مجید»(با شکوه)، «کتاب عزیز»(کتاب محترم) «مبین» (روشن گر) و امثال آن، که هر یک دلالت بر وجهی از ذات بابرکت قرآن برای انسان دارد.

http://robat.info/url.php?url=http%3A%2F%2Fwww.ido.ir